OSTENDERE

OSTENDERE

apud Stat. Theb. l. 8. v. 239. ubi de triumpho Bacchi, ex India revertentis,

——— nigri vexilla triumphi

Liber, et ignotos populis ostenderet Indos:

est inserre communi publicoque aspectui. Sic Auctor Panegyrici ad Pisonem.

—— —— Maecenas ulta Latinos

Eruit et populis ostendit moenia Graits.

Alias Ostentare. Illustris de Caractaco Britanno a Romanis victo, capto, Romamque deducto, sub Claudio I. A. C. 50. Taciti locus. Annal. l. 12. c. 36. Vocatus -- ut ad insigne spectaculum populus. ---- Tunc incedentibus regiis clientelis phalerae torquesque, quaeque externis bellis quaesierat, traducta; mox fratres, et coniux, et filia: postremo ipse ostentatus centerorum etc. Quod paulo post Ostendere itidem vocat. c. 38. Vocati posthac patres multa et magnifica super captivitate Caractaci disseruêre; neque minus id clarum quam cum Syphacem P. Scipio, Persem L. Paulus, et si qui alii vinctos Reges populo Rom. ostendêre. Alibi Visui praebere. Vide infra. Inde ostensio idem, quod Graecis φαντασία, et Ostensionale, quod φαντασιῶδες, unde Ostensionales Milites, οἱ φαντασιώδεις, de quibus infra. Pompaticum pro eodem dixêre. Unde carrum pompaticum, et pompabilis ornatus, est φαντασιώδης. Trebellius in Gallienis, c. 8. Mille CC. gladiatores pompabiliter ornati. In veteri Saxo, hôc sen su Ostensio occurrit: CLAUDII. TIBERII. FACTA. HOMINUM. ARMIGERORUM. OSTENSIONE, Salmas. ad Lamprid. in Alexandro Seu. c. 33. Alia vocis signisicata, vide apud Calvin. Lexico Iurid. et Car. du Fresne in Glossario. At apud Martialem l. 1. Epigr. 70.

Coepit, Maxime, Pana quae solebat,

Nunc ostendere Canium Terentos:

verbum veluti portentum exhibere denotat, quod et δεῖξαι Graecis. Atque hôc sensu inde Ostentum descendit, de qua voce infra. In S. Eucharistiae vero negotio, quid verbum hoc notet, videbimus infra, ubi de Pane Euchar.